Libreng Sine

Kadalasan, nagbabayad tayo sa panonood ng sine para maaliw, malibang, matawa at para makalimot kahit panandalian lang, sa ating sanlaksang mga personal na problema pati na rin sa nakawiwindang na problema ng bayan. Pero minsan din, gumagasta tayo sa panonood ng pelikula para takutin ang ating mga sarili, para umiyak, para makisimpatya sa mga bidang naaapi at sa mga nawawalan ng mahal sa buhay. Nakakatuwa no? Biruin mo, gumasta ka para lang bigyan mo ang sarili mo ng takot, kaba, paghihinayang, lungkot at minsan mabigat na saloobin pagkatapos ng iyong panunuod. Pero anu't ano pa man, ang panunuod ng sine ay naging isa na sa ating mga nakahiligang libangan.

Dati, kailangan mong magbayad para lang makapanuod ng magagandang palabas sa pinilakang tabing. Pagbumili ka ng pirated, madalas kuha lang din sa sinehan with matching mga tumatayong mga tao pa. Matagal kasi ang agwat bago ito ipalabas sa telebisyon na kadalasan ay putol na ang ibang mga eksena. Pero hindi na ngayun, kasi maaari ka nang makapanuod ng pelikula sa internet nang libre. At dahil libre (pero ang internet connection may bayad), manuod ka man ng nakakatakot, nakakakaba, nakakaiyak, nakakabagabag at nakakapanakit dibdib, okay lang kasi libre naman.

Nitong mga nakakaraang araw, hindi ko na makuhang magsulat dahil busy ako sa panuunuod ng pelikula sa internet. Sa Crunchyroll at SurftheChannel ako madalas magbabad. Nung isang araw, pinanuod ko ang "A Very Special Love" nina John Lloyd at Sarah. Hindi ko kasi ito napanuod dito sa Dubai kasi talaga naman agawan ng tikets sa dami ng pumila. Binalikan ko rin ang nakakatanggal lungkot at nakakainspired na kwento ni Elle Woods sa "Legally Blonde". Nag second time din ako para panuorin ang Oscar's Best Picture na "Chicago" at "American Beauty". Sulit ang oras sa panunuod nga mga nakakatuwa at makabukuhang pelikulang ito.

Pero kanina, ewan ko kung ano ang pumasok sa utak ko at may pinanuod akong kakaiba. Nagbabasa ako ng ibang blogs ng madaanan ko ang link nito kaya binuksan ko. Foreign film siya, pero wag ka, hindi siya gawang America o Britanya. Hindi rin siya nakakatuwa o nakakaaliw. Malungkot ang pelikula, madilim, simple lang ang istorya pero malalim, kaunti lang ang characters, madrama, nakakaiyak, nakaka..ewan ko ba basta kakaiba. Nakakadepress. Yun ang tumpak na gusto kong sabihin. Parang mahirap mangyari sa totoong buhay ang kwento ng pelikula pero ewan ko din. Mahirap magsalita nang tapos. Bilog ang mundo. At sa larangan ng pag-ibig, walang impsoible, ika nga ng kanta ni Nina, "love moves in mysterious ways".

Pero bukod sa masalimuot na LOVE STORY nito, kwento ito ng pamilya, pakikipagsapalaran, pagpapakatotoo, kissing scenes! pero walang nudity, maraming actions, barilan, at patayan. Walang masayang eksena sa pelikula at mas lalong malungkot at depressing ang ending nito. Hay, siguro kung mga ganitong pelikula ang mapapanuod ko nang libre araw araw. Hindi na lang ako manunuod kasi sa kalagayan ko ngayun,pang aliw na palabas ang kelangan ko para mawala ang aking lungkot at pag-iisa. Pero maganda ang pelikula. Kung nais niyong mapanuod ang nasabi, eto ang link.